W lutym w PBW na Gocławskiej będzie prezentowana wystawa pt.: „Haft kaszubski”. Haft kaszubski  (kasz. – kaszëbsczi wësziwk) – gatunek i technika kompozycyjno-wzornicza sztuki użytkowej regionu Kaszub w Polsce. Elementem łączącym różne podgatunki regionalne haftu jest kompozycja kolorystyczna oparta na siedmiu podstawowych kolorach: niebieski (w trzech odcieniach), czerwony, czarny, zielony i żółty. Motywy zdobnicze haftu (kwiaty i owady) stosuje się również w ceramice kaszubskiej i specyficznym malowaniu mebli. Kompozycja wiodąca haftu przypomina drzewo o nie splatających się i nie krzyżujących ze sobą nawzajem rozłożystych gałęziach – tzw. „drzewo życia”. Początek wytwórstwa haftu kaszubskiego datowany jest na XII-XVI wiek i łączony głównie z żeńskimi zakonami norbertanek w Żukowie i benedyktynek w Żarnowcu.  Dopiero na przełomie XIX i XX wieku wykształciły się poszczególne szkoły haftu, a każda z nich wyróżniała się swoją techniką.

Podział szkół

Szkoły Historyczne

• Szkoła Żukowska , Szkoła Wdzydzka, Szkoła Wejherowska, Haft czepcowy, Szkoła sióstr zakonnych z Pelplina

Szkoły Pomorskie

• Szkoła Pucka, Szkoła Słupska

Szkoły Borów Tucholskich

• Szkoła Borowiacka, Szkoła Tucholska

Szkoły Współczesne

Szkoła Wielewska, Szkoła Kartuska, Szkoła Kościerska, Szkoła Klukowska, Szkoła Bytowska, Szkoła Chojnicka