Prawosławie to jeden z odłamów chrześcijaństwa wschodniobizantyńskiego. Jego nazwa stanowi dosłowne starosłowiańskie tłumaczenie greckiego terminu orthodoxia, (gr.: ὀρθός orthós – słuszny, δόξα dóxa – wiara) oznaczającego ścisłą wierność doktrynie, a zwłaszcza dogmatowi religijnemu.

Wystawę „Odcienie Prawosławia” udało się zorganizować dzięki wsparciu osób prywatnych oraz zbiorów z Biblioteki Głównej Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Prezentowane zbiory pokazują zróżnicowanie i bogaty koloryt tego odłamu chrześcijaństwa, zarówno w warstwie sztuki sakralnej, jak i praktyk liturgicznych. Wystawa podzielona jest na kilka zagadnień tematycznych. Z jednej strony skupia się na słowie pisanym i teologii prawosławnej, a z drugiej strony skupia się na obrazie, który w prawosławiu przemawiać ma do wiernego i wprowadzać go w sferę sacrum. Ikona za pomocą koloru i symbolicznych scen, ma ilustrować historię biblijną. W teologii bizantyjskiej kontemplacja ikon pozwala widzowi na bezpośrednią komunikację ze świętą przestrzenią. Od początku do końca ikona jest modlitwą, zarówno na etapie tworzenia, jak i na etapie odbioru treści obrazu umieszczonego w cerkwi.

Lewa gablota wystawy ukazuje „Prawosławną Drogę”, czyli kształtowanie się formacji religijnej dziecka.  Prezentowane w niej przykłady modlitewników oraz podręczników do nauki religii i języka starocerkiewnosłowiańskiego, stosowanego w tekstach liturgicznych.

Prawa gablot jest poświęcona dwóm zagadnieniom. Na dolnej półce umieszczone zostały księgi  liturgiczne, modlitewniki i teksty Pisma Świętego (napisane zarówno w języku starocerkiewnosłowiańskim, jak i przetłumaczone na język polski). Zawartość górnej półki obrazuje kształtowanie się rosyjskiego prawosławia w okresie zaborów, na terenach zajętych przez Rosję, między innymi w Warszawie.