Wojciech Młynarski – poeta, satyryk, artysta kabaretowy, autor ponad 2000 tekstów piosenek, dramaturg, scenarzysta, librecista, tłumacz, kompozytor, reżyser teatralny. Współpracował z wieloma kabaretami, między innymi z Dudkiem.

Urodził się 26 marca 1941 w Warszawie. Zmarł w tym mieście 15 marca 2017 roku.

Jeden z największych twórców polskich piosenek, często ich wykonawca.

W czasach, kiedy w dowodach osobistych istniała rubryka zawód, Młynarski miał w niej wpisane: literat. Należał do Związku Literatów Polskich, później do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. O jego piosenkach powstały prace magisterskie.

Autor apelu „Róbmy swoje” pokazał, że wierność przekonaniom jest w życiu każdego człowieka o wiele ważniejsza niż ustępstwa na rzecz akurat obowiązujących, jedynie słusznych tendencji.

Wojciech Młynarski był żonaty z aktorką Adrianną Godlewską. Miał troje dzieci: Agatę, Paulinę i Jana.

„Z pierwszą żoną rozstaliśmy się po 29 latach. Była żona napisała o tym książkę. Czy sprawiedliwą? Kobiety nigdy nie są sprawiedliwe. Drugie małżeństwo trwało rok. Jestem ciężkim partnerem w życiu codziennym.” [„Dziennik Zachodni”, 17.05.2005]

Wojciech Młynarski cierpiał na chorobę afektywną dwubiegunową: „Ja już w czasie pisania <> stwierdziłem objawy, które potem zdiagnozowano, że jestem chory na tak zwaną chorobę maniakalno-depresyjną. To znaczy, że mam okresy wzmożonego dobrego samopoczucia i mam okresy depresyjne. To choroba, którą się leczy, i na którą choruję do dziś.” [Dariusz Michalski, „Dookoła Wojtek. Opowieść o Wojciechu Młynarskim”, Prószyński i S-ka, Warszawa 2008]

Rzadko się zdarza, żeby żyjącemu twórcy organizowano festiwal ku jego czci. Jesienią 2013 roku wystartował – z udziałem artysty – Festiwal Twórczości Wojciecha Młynarskiego w Sopocie.

Pisał piosenki między innymi dla: Alibabek, Michała Bajora, Hanny Banaszak, Dwa Plus Jeden, Haliny Frąckowiak, Edyty Geppert, Anny German, Ireny Jarockiej, Kaliny Jędrusik, Krystyny Konarskiej, Haliny Kunickiej, Krzysztofa Krawczyka, Grażyny Łobaszewskiej, Alicji Majewskiej, Łucji Prus, Maryli Rodowicz, Ireny Santor, Skaldów, Zbigniewa Wodeckiego i Andrzeja Zauchy.

Jest autorem tłumaczeń tekstów Charles’a Aznavoura, Georges’a Brassensa, Jacques’a Brela, Bułata Okudżawy i Włodzimierza Wysockiego.

Na podstawie: culture.pl

„Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy
Jeszcze się spełnią piękne sny, marzenia, plany
Tylko nie ulegajmy przedwczesnym niepokojom
Bądźmy jak stare wróble, które stracha się nie boją
Jeszcze w zielone gramy, choć skroń niejedna siwa
Jeszcze sól będzie mądra a oliwa sprawiedliwa
Różne drogi nas prowadzą, lecz ta, która w przepaść rwie
Jeszcze nie, długo nie”

(fragment tekstu piosenki „Jeszcze w zielone gramy”)