Pies, kotka i mysz

Książka obrazkowa „Pies, kotka i mysz” autorstwa Bárðura Oskarssona na pierwszy rzut oka wydaje się prostą opowieścią o zwierzętach żyjących wspólnie w jednym mieszkaniu. Jednak za humorystyczną fasadą kryje się refleksja nad trudnościami w relacjach, potrzebą zrozumienia drugiej osoby i koniecznością pracy nad sobą.

Bohaterowie – pies, kotka i mysz – wiodą wspólne, choć nużące życie, wspominając czasy, kiedy polowanie na siebie nawzajem dodawało ich życiu dreszczyku emocji. To wyczuwalne napięcie eksploduje w momencie, gdy pies naszczekuje na kotkę, co rozpoczyna serię niefortunnych zdarzeń.

Książkę wyróżniają minimalistyczne, ale wyraziste ilustracje. Oskarsson tworzy przestrzeń, która oddziałuje na wyobraźnię czytelnika, jednocześnie zachowując prostotę. Postacie – pies, kotka i mysz – są przedstawione w sposób surowy, co pozwala skupić się na ich emocjach i interakcjach, a nie na detalach otoczenia. Ilustracje doskonale współgrają z absurdalnym humorem tekstu. Zwierzęta, które w naturalnych okolicznościach byłyby wrogami, tu żyją razem, co samo w sobie jest źródłem komicznych sytuacji.

Humor w książce jest subtelny, nasycony absurdem i niedopowiedzeniami, co sprawia, że zarówno młodsi, jak i starsi czytelnicy mogą go odbierać na różnych poziomach. Dzieci mogą się śmiać z niespodziewanych reakcji bohaterów, podczas gdy dorośli dostrzegą ironię wynikającą z trudności w nawiązywaniu dialogu i radzeniu sobie z emocjami.

Jako nauczycielka bibliotekarka z doświadczeniem w pracy z czytelnikami w różnym wieku, widzę w tej książce metaforę naszych codziennych relacji. Zdarza się, że żyjemy obok siebie, niby w zgodzie, ale gdzieś w głębi czujemy frustrację, której nie wypowiadamy na głos. Pies i kotka przypominają mi sytuacje, kiedy nieporozumienia wynikają z braku szczerej rozmowy, a wybuch emocji przychodzi z pozornie błahego powodu. To, co mnie ujęło, to subtelne przesłanie, że nie ma prostych rozwiązań. Bohaterowie Oskarssona nie dostają gotowych odpowiedzi  i tak samo w naszym życiu nie zawsze znajdziemy łatwe wyjście. Musimy pracować nad sobą, nad rozmową, nad próbą zrozumienia.

Książka ta idealnie nadaje się do zajęć biblioterapeutycznych, szczególnie w pracy z dziećmi. Kluczowe tematy, takie jak nieporozumienia, rozmowa, praca nad sobą, stanowią doskonałą platformę do dyskusji na temat rozwiązywania konfliktów, kontrolowania emocji oraz budowania zdrowych relacji.

Sytuacja, w której pies wybucha na kotkę, może być punktem wyjścia do rozmowy o tym, jak niewłaściwa interpretacja zachowań innych prowadzi do konfliktów. Uczniowie mogą zastanowić się, jak ważne jest słuchanie drugiej strony i próba zrozumienia jej punktu widzenia.

Książka pokazuje, że bohaterowie, choć żyją w harmonii, muszą zmierzyć się z własnymi uczuciami znudzenia i frustracji. To doskonały pretekst do rozmowy o tym, jak radzić sobie z trudnymi emocjami, nie krzywdząc innych.

Choć bohaterowie początkowo nie rozmawiają o swoich problemach, sytuacja ta może być impulsem do rozmowy na temat komunikacji. Jak można by uniknąć eskalacji konfliktu? Co bohaterowie mogliby powiedzieć sobie nawzajem, by lepiej się zrozumieć?

Humor i absurdalność tej historii mogą pomóc dzieciom podejść do trudnych tematów w lżejszy, bardziej przystępny sposób. Książka Oskarssona nie moralizuje, ale daje przestrzeń do rozmowy i refleksji.

W kontekście zajęć biblioterapeutycznych można poprowadzić dyskusję lub kreatywne zajęcia, podczas których dzieci wcielą się w role poszczególnych bohaterów i spróbują rozwiązać ich problemy za pomocą rozmowy i współpracy. Takie ćwiczenia nie tylko rozwijają umiejętności interpersonalne, ale również uczą empatii i zrozumienia dla odmiennych perspektyw.

poleca

Katarzyna Majchrzak