Cyprian Norwid – wybitny twórca romantyczny: malarz, rysownik, poeta, prozaik, dramatopisarz, teoretyk literatury, filozof. Przyjaźnił się z Adamem Mickiewiczem, Juliuszem Słowackim, Zygmuntem Krasińskim i Fryderykiem Chopinem.
Urodził się 24 września 1821 roku w miejscowości Laskowo-Głuchy niedaleko Radzymina. Młodość spędził w Warszawie. W 1842 wyjechał do Niemiec, potem do Włoch. W Rzymie, w 1845 roku, Cyprian Norwid przystąpił do obrzędu konfirmacji i przyjął imię Kamil.
W latach 1865-66 stworzył cykl swoich najpiękniejszych wierszy „Vade-mecum” zawierający m.in. takie arcydzieła, jak „Bema pamięci żałobny rapsod” i „Fortepian Szopena”.
Norwida był również mistrzem XIX-wiecznej nowelistyki. Jego utwory cechuje zwartość i precyzja języka. Arcydziełem prozy poetyckiej są „Czarne kwiaty” i „Białe kwiaty”.
Wieloletnie kłopoty finansowe i pogłębiająca się głuchota spowodowały, że w wieku pięćdziesięciu sześciu lat Norwid zamieszkał w przytułku dla ubogich – Zakładzie św. Kazimierza w Ivry na przedmieściach Paryża. Umarł w nocy z 22 na 23 maja 1883 roku. Pochowano go na pobliskim cmentarzu, a pięć lat później jego zwłoki przeniesiono na polski cmentarz w Montmorency i pogrzebano w zbiorowej mogile. W 2001 roku urnę z ziemią z grobu przeniesiono do Krypty Wieszczów Narodowych na Wawelu w Krakowie.
Previous
Next
